Шамил Гыйззәтуллин, Урманче Ленин скульптурасын ясаганда, абыйсы өчен махсус позада торганын сөйләде
Фото: kitaphane.tatarstan.ru
Шамил Гыйззәтуллин музей хезмәткәрләренә сәнгатькә катнашы булмавын, элек инженер булып эшләвен, ә хәзер пенсионер булуын җиткерде. Ул Баки Урманче белән бик еш аралашмый, туганнар беренче тапкыр Молдавиядә очрашалар. «Соңрак, миңа 15 яшь булганда, ул мине яшь Ульянов образын булдыру өчен модель роленә чакырды. Мин аның остаханәсендә хәйран булдым һәм аның төрле өлкәләр белән кызыксынуын күрдем: остаханәдә инглиз һәм француз телләрендә күп журналлар һәм газеталар бар иде», – дип истәлекләре белән уртаклашты туганы.
1989 елда Шамил Гыйззәтуллин Баки Урманче белән аның Казандагы фатирында очраша, ул вакытта рәссам академик Вәлиев портреты өстендә эшли. «Абый миннән ясавын дәвам итәргәме, әллә үз тормышы турында китап язаргамы дип сорады. Мин китап язу яхшырак дидем – абыйның тормышы бик бай иде, һәм китап та шәп чыккан булыр иде. Ләкин, кызганычка каршы, бер елдан соң рәссам үлде», – диде кунак. Ул, Казанда булганда, туганының музеена һәм «Хәзинә» милли сәнгать галереясына баруын җиткерде.
Баки Урманче музее Щапов урамы, 20 адресы буенча урнашкан. Рәссам турында экспозиция хронологик тәртиптә төзелгән һәм останың иҗатының төп этапларын чагылдырган – скульптураларны, графиканы, рәсем сәнгатен үз эченә ала.