Бөек Ватан сугышы елларында һәр алтынчы самолет Татарстан башкаласында җыела.
(Казан шәһәре KZN.RU, 8-нче май). Бөек Ватан сугышы елларында Казан предприятиеләрендә һәм шәһәргә эвакуацияләнгән заводларда 600гә кадәр төрдәге корал һәм сугыш кирәк-яраклары җитештерелгән. Әмма Казан авиация сәнәгатенә аерым өлеш кертә - һәр алтынчы самолет Татарстан башкаласында җыела. «Хезмәт батырлыгы шәһәре» проектының яңа хикәясендә Анна Карабанова сугыш елларында Казан авиация заводында очучы-сынаучы булып эшләгән бабасы турындагы тарих белән уртаклаша.
«Әни ягыннан булган бабам Говоров Борис Григорьевич (фотода - сулда) - I класслы очучы-сынаучы, полковник. Ул 1905 елның 2-нче февралендә хәзерге Түбән Новгород өлкәсенең Шахун районы Хмелевица авылында туган.
1923 елда бабай мәктәпнең 9 сыйныфын тәмамлаган һәм шуннан соң агач кисү заводында эшләгән. 1925 елда армиягә китә. Аннары Ленинград хәрби-теоретик мәктәбен һәм Качинск югары хәрби авиация училищесын тәмамлый.
Борис Говоров Мәскәү хәрби округының хәрби-һава көчләренең строевой частьларында хезмәт иткән, аннары запаска чыккан. Ләкин 1929 елның сентябреннән хәрби-һава көчләренең төзелеш өлешләрендә яңадан армиядә хезмәт итә башлый. Ике ел узгач бабай Серпухов шәһәрендә Мәскәү хәрби округының хәрби пилотлар мәктәбенең очучысы-инструкторы булган, ә 1935 елдан - Мәскәүдәге Н.Е.Жуковский исемендәге Хәрби-һава академиясе авиабригадасы отряды командиры.
Минем бабай Мәскәүдәге барлык авиация парадларында бригада составында катнашкан, атаклы очучы Гризодубов һәм Раскованы йөрткән. Р-1, АНТ-3 (Р-3), АНТ-б (ТБ-3), АНТ-40 (СБ) самолетларында очкан. 1938 елга 1855 сәгать очкан.
Бабай хәрби хезмәтне калдырырга була. Ләкин ул күкне, самолетларны бик ярата иде һәм очыштан баш тарта алмады. Әни әлегә кадәр бабайның үзенең очулары турында һәрвакыт сокланып һәм илһамланып сөйләвен искә ала. 1938 елда бабай авиация заводына сынаучы булып эшләргә дигән карар кабул итә. Үзе кайсы заводка барырга икән дип уйлана, һәм нәтиҗәдә Казанны сайлый. 1938 елда бирегә күчеп килгән һәм 124-нче номерлы авиазаводның очучы-сынаучысы булып эшли башлаган.
1940-1941 елларда очу сынау часте начальнигы урынбасары булып эшләгән, Ли-2, Пе-8, Пе-2 серияле самолетларын һәм аларның модификацияләрен сынаган. 1941 ел ахырында 22-нче Казан авиазаводы очучысы-сынаучысы булган. Ул төп Пе-8 4М-82 (1942 ел), Пе-8ОН (1945 ел) сынауларын үткәргән, серияле Пе-2, Пе-8, Ту-4 һәм аларның модификацияләрен сынаган. Сынаулар вакытында аның гомеренә күп тапкырлар куркыныч янаган, ләкин ул барыбер очудан баш тарта алмаган.
Бабамның ике кызы һәм бер оныгы - мин бар. Әниемнең исеме - Валентина. Ул күпмедер дәрәҗәдә әтисе юлыннан киткән, дисәң дә буладыр: Казан дәүләт университетын тәмамлаган һәм гомере буе Казан авиация институтында математика кафедрасында эшләгән. Әтисе турында аның бик тыныч булуын, беркайчан да тавыш күтәрмәвен һәм үз очышларын искә төшерүен сөйли иде.
1954 елның гыйнварында бабай пенсиягә чыга. Соңгы көненә - 1997 елның 2-нче маена кадәр Казанда яшәгән. Сухорецк зиратында җирләнгән. Ул ике Ленин ордены, Кызыл Байрак ордены, ике Кызыл Йолдыз ордены, медальләр белән бүләкләнгән. Аның турында бик күп мәкаләләр язылган, аның язмышы турында Равил Вениаминовның «Казан авиациясе» китабында да сөйләнә. Мин аның белән бик горурланам...»